Europese treinkaartjes: een vloek of een zegen?
Met de trein door Oostenrijkse bergen naar Zwitserland? Het vraagt veel uitzoekwerk. Welke vervoerders rijden op het spoor waar jij wil reizen? Welke website hanteert die vervoerder? En hoe kom je aan het treinticket? Dit is een kleine greep van de problemen die komen kijken bij het boeken van grensoverschrijdende treinkaartjes in Europa. Reden genoeg voor een panelgesprek op het World Passenger Festival.
De reizigers die internationale treinkaartjes boeken zijn eigenlijk op te delen in twee groepen: dagelijkse of regelmatige forenzen en vakantiegangers. Reizigers die op vakantie gaan met de trein en daarmee verschillende Europese grenzen passeren hebben vaak meer voorbereidingstijd. Bij deze groep ligt het grote probleem niet, stellen de panelleden.
Aan tafel zitten onder andere vertegenwoordigers van de Deense overheid, SBB (Zwitserse spoorvervoerder), Thales, de European Passenger Federation (EPF) en Trains for Europe.
Jean-Philippe de Rek, van Thales Nederland start het gesprek. “In Nederland doen we eigenlijk al aan grensoverschrijdende verbindingen. We hebben namelijk één betalingssysteem voor het openbaar vervoer voor verschillende concessies. Hiermee wil ik aangeven dat technologisch gezien alles mogelijk is.”
Nationaal én internationaal betalingssysteem
“Wij kunnen een kaart ontwikkelen waarmee je de metro kunt pakken in Rome naar het treinstation om vervolgens in te checken voor een trein naar Londen. In Londen kun je dan met dezelfde kaart een bus pakken. In Nederland doen we dit bijvoorbeeld met een QR-code of EMV, oftewel een bankpas. Beide technologieën zijn niet moeilijk om in te voeren en kunnen gebruikt worden buiten het nationale betaalsysteem om. Wij geloven in een combinatie van nationale betaalsystemen en een internationaal betaalsysteem.”
“De vraag die we ons met zijn allen moeten stellen is wat we Europees gezien willen. Willen we één vervoerskaart die in heel Europa geldig is?”
Jon Worth van Trains for Europe reageert: “Het is nu niet mogelijk om een treinkaartje te boeken die meerdere grenzen over gaat.” Worth heeft dat afgelopen jaar zelf ondervonden. De journalist reisde afgelopen jaar heen en weer door Europa met als doel om alle binnenlandse landsgrenzen met de trein over te steken.
De prioriteit moet daar echter niet liggen, zo stelt Worth. “Het moet makkelijker worden om één grens regelmatig over te kunnen steken.” Søren Bom, adviseur hoofdstedelijke regio van Denemarken vult aan: “Heel veel Zweden steken met de trein de grens over naar Denemarken, maar niet andersom. Hoe komt dat? In Zweden kun je met een telefoon boeken en betalen, terwijl Denemarken een reiskaart gebruikt.” De grootste winst voor internationale ticketing is daar te behalen, ziet Bom.
Ook Alexander Gellner van SBB vindt dat de focus moet liggen op de dagelijkse reiziger. “Het belangrijkste van onze business is niet de reiziger die van Helsinki naar Lissabon wil. Dat is eerder de uitzondering op de regel. “We moeten de focus leggen op de dagelijkse reizigers.”
Europese regie
Waarom is er geen centraal eensgezind beleid hierover? Gellner weet daar een antwoord op. “Wij als Zwitserse spoorvervoerder hebben heel veel grensoverschrijdende verbindingen. Wij zijn onderdeel van het probleem. Elke vervoerder focust op de eigen markt want dat is 90 procent van de omzet. Er moet een een roadmap komen om dat te doorbreken. De manier van treinkaartjes boeken moet gestandaardiseerd worden.”
De Europese Unie die de lijnen uitzet voor een standaard systeem van treinkaartjes boeken en betalen, is volgens de panelleden misschien niet het beste idee. “In Nederland hebben we wel een centrale overheid die dat doet”, zegt De Rek. “Maar of dat op Europees niveau handig is, dat weet ik niet.”
Worth is het daar mee eens. “De markt is zo groot dat we lokale oplossingen nodig hebben. De grensoverschrijdende verbinding tussen Denemarken en Zweden vraagt misschien om een hele andere oplossing dan tussen Engeland en Schotland.”
“We moeten focussen op het laaghangende fruit. Nu kun je al vaak geen treinkaartje boeken als op een verbinding twee verschillende vervoerders rijden. Dat zijn echt makkelijk dingen om aan te passen. De spoorvervoerders moeten meer belang hebben om die grensoverschrijdende verbindingen aantrekkelijk te maken. Uiteindelijk gaat het om de ervaring van de reiziger, die is het allerbelangrijkste.”
Lees ook:
