Nieuwe verkeersdrempel ‘vergroot rijcomfort buschauffeurs en passagiers’

Hij remt de snelheid van een auto, maar een bus kan er zo overheen: de Flexdrempel. Deze op het oog normale drempel zakt namelijk in op het moment dat er een zwaar voertuig overheen rijdt. De vinding van het Ridderkerkse bedrijf TTS is bedoeld om het rijcomfort van onder meer buschauffeurs en hun passagiers te vergroten. Verschillende partijen zijn enthousiast, waaronder de Amsterdamse stadsvervoerder GVB.

De RET-bus komt de Baanvakwei in Barendrecht opgereden. Soepel glijdt de bus over de twee drempels in de straat. “Vraag het de buschauffeur, die zweert erbij”, zegt business developer Michiel Casteleijn, die langs de kant van de weg staat. “Hij voelt ‘m nog maar een klein beetje. Maar de achterkant van de bus is iets zwaarder en drukt de drempel zelfs helemaal plat. De mensen in de bus merken er niks van.”

Veiliger maken

Lag hier een gewone asfalt-drempel, dan zou de bus bijna stuiteren bij het eroverheen rijden, vertelt Casteleijn. Zo erg, zegt hij, dat het ondoenlijk wordt als je er meerdere keren per dag langskomt. Volgens hem leggen OV-bedrijven zelfs routes om op het moment dat een gemeente een vaste, steile drempel plaatst. Je ziet ook wel eens dat gemeentes als alternatief flauwe of zelfs nepdrempels plaatsen, maar die werken onvoldoende, zegt hij.

Momenteel liggen er zo’n honderd Flexdrempels in Nederland. Maar als het aan TTS ligt, verveelvoudigt dat aantal. “Wegen veiliger maken, dat drijft ons”, zegt Casteleijn. De ervaringen van gemeentes en bestuurders van zware voertuigen zijn positief, onderstreept Casteleijn. Hij wijst als voorbeeld op Amsterdam, waar mede dankzij GVB zeker twintig Flexdrempels liggen.

Het verschil maken

Debora Zijdenbos, senior verkeersspecialist OV bij GVB, beaamt dit. “We streven naar de meest comfortabele rit voor onze reizigers en bestuurders, en asfalt verkeersdrempels zijn dan wel een uitdaging”, zegt ze. “Wanneer verkeersdrempels noodzakelijk zijn voor de veiligheid, kan een Flexdrempel beslist het verschil maken voor het OV. Zowel qua comfort, als qua onderhoud van de bussen.”

Volgens Casteleijn zijn partijen ook te spreken over de drempel vanwege een andere bijkomstigheid: in sommige gevallen gaat hij trillingen tegen. “Zwaar verkeer dat over een drempel rijdt, kan trillingsoverlast geven. Die klachten kunnen toenemen als de grond zacht is. De Flexdrempel kan de klachten reduceren. Ik wil wel voorzichtig zijn, elke situatie is anders. Maar op een paar locaties hebben we hier succes mee geboekt.”

Tegengestelde belangen

De Flexdrempel lijkt er eentje in het genre ‘dat iemand dit niet eerder heeft bedacht’. Het effect blijkt groot en de uitvoering is niet eens zo ingewikkeld. Casteleijn loopt naar de drempel en vertelt uit welke onderdelen die bestaat: een betonbak, een stalen rijplaat met antisliplaag – die functioneert als een veer – en een aantal rubber elementen die kunnen schuiven. Rijdt er een voertuig van tien ton zwaar of meer overheen – een bus, maar bijvoorbeeld ook een vrachtwagen of brandweerwagen – dan zakt de rijplaat in.

Casteleijn benadrukt dat het nieuwste type van de Flexdrempel weinig onderhoud vraagt. Vijftien jaar geleden al legde Alfred Spijkerman de basis van dit product. “Hij zag tegengestelde belangen en zocht daar een oplossing voor”, zegt Casteleijn. “Ouders willen liefst veel verkeersdrempels rond de school van hun kinderen maar tegelijkertijd ook comfortabel openbaar vervoer naar die school toe. Dit was nooit verenigbaar, tot Alfred hierop inspeelde.”

Maritieme sector

Spijkerman ontwierp toen een eerste versie van de Flexdrempel. Zijn kennis van de maritieme sector kwam hier goed van pas. Zijn bedrijf is op dat moment gespecialiseerd in het stil en schokbestendig maken van schepen, voornamelijk voor de marine. Vooral in oorlogssituaties is dat relevant, legt Casteleijn uit. “Het zorgt ervoor dat een schip schokken van mijnen of torpedo’s kan opvangen. Maar ook op een andere manier is het nuttig: een schip dat stil is en geen trillingen veroorzaakt, valt niet op op een radar. De stap van schokvrij varen naar schokvrij rijden bleek snel gemaakt.”

Die eerste versie kwam in 2004 op de markt. Hier bleef het niet bij. Spijkerman verbeterde het product steeds weer. Ervaringen van gemeentes, omwonenden en bestuurders van zware voertuigen nam hij hierin mee. Zo versterkte hij de gelaste stalen rijplaat, zodat die beter bestand moet zijn tegen intensief zwaar verkeer. Ook is de rijplaat voorzien van vele kleine gaatjes, waardoor die veel minder vooral laagfrequent geluid moet afstralen. “Nu is het product echt af”, zegt Casteleijn. “Alle kinderziektes zijn eruit. We durven nu de publiciteit op te zoeken.”